I found a love...!

Ik schrik wakker en kijk op mijn klok, he, het is al tien uur! Hoe kan het dat ik vandaag niet vroeg wakker werd? Hoe kan het dat ik geen moskee hoorde, hoe kan het dat ik nog niet mijn bed uit dreef maar lig te bibberen van de kou? Het is duidelijk… ik ben weer in Nederland! Het is toch echt tijd om weer even boodschappen te halen. Ik loop naar de Albert Heijn en verbaas me over alle blanke mensen om me heen. Niemand schijnt het raar te vinden dat ik blank ben en er rennen dan ook geen kinderen om me heen die me continue Salaminga noemen. En wat hebben al deze mensen een haast! Ze lijken ook niet perse blij te zijn, terwijl ze er zo rijk uitzien. Eenmaal in de winkel weet ik niet zo goed wat ik moet eten vanavond, ik heb zoveel opties… En wat zien de sinaasappels in Nederland er toch perfect uit. Het blijken niet alleen de sinaasappels te zijn, de paprika’s en tomaten hebben ook wel een iets ander uiterlijk dan in Gushegu...

Een kleine schets van wat er de afgelopen maanden onder andere door mijn hoofd ging, al is het onmogelijk alle dingen te benoemen die opvallen als je na 7 maanden voor het eerst weer in Nederland rondloopt. Alweer ruim een maand geleden stapte ik op het vliegtuig, het vliegtuig richting Nederland! De laatste maanden in Ghana zijn voorbij gevlogen. Want wat voelde ik me thuis in Gushegu!

De laatste week in Gushegu ging in het bijzonder extreem snel voorbij, ik kreeg namelijk nog een bezoekje:) En van wie? De titel van deze blog spreekt wellicht boekdelen, ‘I found a love’. ‘Is that man your husband? You have a very strong husband!’ Ik glimlach maar lief en vol trots, maar tegelijkertijd denk ik: dat is hij niet, maar hij heeft wel mijn hartje gestolen;) Sinds 24 februari mag ik zeggen dat het mijn vriend was die de laatste week vanuit Nederland nog op bezoek kwam in Gushegu! :)

Ik ben dankbaar. Dankbaar voor wat God afgelopen jaar in mijn leven heeft gedaan. Inmiddels meer dan een jaar geleden ontstond het plan om in het kader van mijn wetenschapsstage voor de studie Geneeskunde een langere periode naar het buitenland te gaan. Omdat zowel de tropengeneeskunde als de verloskunde mij altijd al hebben aangetrokken, was ik klaar voor een echte ervaring in de tropen. Een Nederlandse tropenarts in Ghana was op zoek naar een geneeskundestudent om het onderzoek uit te voeren, dus ik was én zeker van goede begeleiding, én ik wist zeker dat er uiteindelijk echt iets met de onderzoeksresultaten zou gaan gebeuren (omdat de tropenarts daar zou achterblijven). Met een tweeledig doel ging ik naar Ghana: d.m.v. onderzoek iets bijdragen aan het verbeteren van de moeder- en kindzorg ter plaatse én d.m.v. deze stage ontdekken of ik daadwerkelijk verder wil gaan in de tropengeneeskunde.

Om daadwerkelijk aanbevelingen te kunnen geven voor het verbeteren van de zorg in het District was het allereerst van belang het zorgsysteem in het District te begrijpen en te weten wat het perspectief van zorgverleners op de huidige zorg in het District was. Dit werd uiteindelijk dan ook mijn onderzoeksvraag. Over het algemeen is personeel niet tevreden over de geleverde zorg in het District. Volgens hen is de kwaliteit van zorg niet wat het zou moeten zijn. Er zijn volgens hen veel verschillende factoren van invloed, zoals het tekort aan materialen en het tekort aan personeel. Daarnaast speelt motivatie van het zorgpersoneel een grote rol. Volgens hen is er weinig tot geen extrinsieke motivatie en zouden zij kunnen worden gemotiveerd door het krijgen van financiële motivatie en meer mogelijkheden tot professionele ontwikkeling. Goede relaties met collega’s en patiënten spelen ook een grote rol in motivatie, met name waardering van patiënten en collega’s is belangrijk. Tot slot zou personeel meer gemotiveerd zijn als ze dichtbij familie kunnen wonen. Uiteindelijk zal meer gemotiveerd personeel leiden tot een verbeterde kwaliteit van zorg. Ik heb specifieke aanbevelingen aangaande het zorgsysteem en aangaande motivatie voor personeel kunnen geven aan het Project waarbinnen ik werkzaam was, zodat de kwaliteit van zorg in de toekomst verbeterd kan worden!

Ik vond het lastig de mensen in Ghana achter te laten. Zowel het team als de lokale bevolking. Gelukkig heb ik de laatste weken genoeg tijd gekregen om afscheid te nemen. Bidden jullie mee voor het team? Om wijsheid in de stappen die ondernomen worden aangaande het opzetten van een verloskunde kliniek in Gushegu?  En bidden jullie ook voor de lokale bevolking van Gushegu District? Dat God doorgaat met Zijn werk en Zijn liefde steeds weer aan deze mensen laat zien?

Alle interviews die ik had met zorgpersoneel deden iets met me. Hun openheid, hun eerlijkheid, hun problemen. Ook heb ik heel wat klinisch werk gezien en ook dat deed iets met me. Het maakte mij, als geneeskundestudent, enerzijds enthousiast. Er waren genoeg momenten waarop ik het jammer vond dat ik nog student was en niet echt praktisch kon helpen. Gelukkig werkte de tropenarts ter plaatse waardoor ik toch wat klinische ervaring op kon doen. Anderzijds: wat is het, juist in de praktijk, heftig om te zien dat zoveel materialen (zelfs handschoenen) niet beschikbaar zijn, dat vrouwen slecht worden behandeld tijdens de bevalling en dat zorgpersoneel vervreemd raakt van hun familie omdat zij totaal aan de andere kant van het land worden geplaatst dan waar hun familie woont.

Onder andere dankzij alle sponsors had ik de mogelijkheid deze reis te maken! Ik ben van mening dat het goed is om een dergelijke reis te maken, met name naar een Low- or Middle Income Country. Het is goed om buiten je eigen comfortzone te stappen, andere culturen te zien en op te snuiven en hiervan te leren. Ik heb deze reis als zeer positief ervaren. Het heeft mijn blik verbreed, het heeft mij meer bewondering gegeven voor de mensen in Ghana, het heeft mijn ogen des te meer geopend voor de ongelijkheid in deze wereld. Daarnaast heeft het voor een toename van mijn passie gezorgd: mijn passie om een klein stukje van de onrechtvaardigheid in deze wereld recht te zetten en iets van Gods liefde uit te delen. Ik ben mij ervan bewust dat dit een druppel op een gloeiende plaat lijkt, dat ik niet alle problemen in deze wereld op kan lossen. Maar ik zie wel een taak, een verantwoording die wij als medeburgers van deze wereldbol ten opzichte van elkaar hebben. Een taak die wij als navolgers van Jezus hebben: zijn liefde uitstralen, uitleven en uitdelen – in woord en daad!

God heeft mij duidelijk gemaakt wat Hij van me wilt. Ik ben in het afgelopen jaar ingaan zien dat Hij me voor dit werk gemaakt heeft, ook wat dit betreft geldt het dus: ‘I found a love’.  Hij gaf me niet voor niks de passie om naar Ghana te vertrekken. Mijn tijd in Ghana heeft bevestigd dat ik dit wil, mijn leven geven voor mensen in andere landen, mensen die het minder hebben dan wij. Hen genezing brengen, zowel geestelijk als lichamelijk. Daarnaast bracht God een lieve vriend op mijn pad met dezelfde passie, met wie ik dit avontuur aan kan gaan. Een avontuur, met God voorop als onze Gids!

Aan Hem alle eer!